อันนี้เหตุผลเบสิก แต่ถ้าน้ำหนักลงไปเรื่อยๆแล้วหยุดและสัดส่วนไม่เปลี่ยนนานเป็นเดือนๆ เค้าเรียก Plateau คือไม่มีการเปลี่ยนแปลง (ถ้าช่วงสั้นๆ ให้กลับไปแก้ที่เบสิกตามรูป บ่นได้ แต่อย่าท้อ😉)

เหตุผลของ Plateau 1.Glucose tolerance (ดื้อกลูโคส): บางคนไวต่อระดับน้ำตาลในเลือด หรือตับอ่อนหลั่งอินซูลินมามากแม้กินคาร์บไม่เยอะ - แก้โดย ออกกำลังแบบ HIIT เพื่อทำให้ต้านทานกลูโคสได้ดีขึ้น(ไม่เกี่ยวกับการเบิร์นแคลอรี)

2.Visceral fat (ไขมันในช่องท้อง): เซลไขมันในช่องท้องพิเศษกว่าที่อื่น เพราะขยันหลั่งฮอร์โมนที่รบกวนความต้านทานกลูโคส - แก้โดย ทำ intermittent fasting(IF) โดยการอดอาหาร 16 ชม.(รวมเวลานอน)และมีช่วงที่กินอาหารได้ 8 ชม. ง่ายๆก็อดอาหารเช้า ซึ่งต้องเป็น 0 แคลอรีจริงๆ (แต่ยังกินแบบคีโตอยู่นะจ๊ะ) ช่วยกระตุ้นให้ร่างกายขึ้นกับพลังงานจากไขมันมากขึ้น

3.กินมากไป หรือกินโปรตีนมากไป: พอผอมลงก็ต้องคำนวณปริมาณแคลอรีต่อวันใหม่ ไม่ใช่ยังกินเหมือนตอนอ้วน(กว่านี้) โปรตีนมากไปก็เปลี่ยนเป็นกลูโคสได้ ปริมาณสารอาหารถึงสำคัญ - แก้โดยคุมการกิน

4.Keto adaptation (ปรับตัวเข้าสู่คีโต): อย่างที่เคยเขียนไปก่อนนี้ ร่างกายกำลังปรับตัวมาใช้ไขมัน -อดทน

5.Leptin (ฮอร์โมนเลปติน -ฮอร์โมน"หยุดกิน!"): ฮอร์โมนนี้หลั่งจากเซลไขมัน ยิ่งมีเซลไขมันมาก ก็หลั่งมามากเพื่อบอกร่างกายว่า"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! แกแดกมากไปแล้ว" แต่ในคนอ้วนมานานๆ เป็นไปได้ที่สมองจะชาชินกับคำสั่งของเลปติน เหมือนเวลาแม่บ่นแล้วเราก็หูทวนลม ก็เลยกินต่อไป พอผอมลง เลปตินก็ยิ่งหลั่งน้อยลง เฮ้ย!!เหมือนจะหิวเพิ่มขึ้น - แก้โดย กินอาหารเช้าแบบคีโตเจนนิกภายใน 30 นาทีหลังตื่นนอน และหลีกเลี่ยงของว่าง โดยจัดสรรการกินแต่ละมื้อให้อิ่มพอดี จะช่วยปรับระดับเลปตินได้

6.cheat meal: พอกินคีโตเจนนิกมาพักใหญ่เลยรู้สึกสบายตัว นึกว่าตัวเองกินอะไรก็ไม่อ้วน มันไม่ใช่!!! อย่าไปตั้งว่าจะมีชีทมีลเมื่อไหร่ เอาไว้เวลาหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วค่อยอนุโลมตัวเอง เพราะพอร่างกายได้น้ำตาลเข้าไป อินซูลินมันก็จะทำให้โหยอีก น้ำหนักก็จะขึ้นเพราะร่างกายต้องอุ้มน้ำไว้ - รีบกลับมาให้ไว ไม่ปล่อยไหลไปทั้งวัน หยุดกินทันทีที่รู้สึกตัว ไม่ใช่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว กินต่อ วันรุ่งขึ้น ทำ IF และคุมอาหารให้อยู่​

เป็นกำลังใจให้ตัวเองด้วยแหละ เอาไว้กลับมาอ่านเวลาต๊อแต๊ 😓

พรุ่งนี้เริ่มกันใหม่ ตั้งใจนะจ๊ะ😘